لیلای تمام شعرهایم ...

چه زیبا می شود شب های من وقتی که می خندی 
تویی که در کتاب آفرینش بی همانندی 
تمام زندگی را خط به خط خواندی برای من 
همان روزی که بر حجم سکوتم سایه افکندی 
شبیه اسب وحشی بودی و در دشت اندامت
دلم رام تو شد، اما نگفتی با چه ترفندی! 
ببین، آرامشی در روح و جسمم شکل می گیرد
لبان شاعرم را با لبانت تا که می بندی

هنوز از اشتیاق بستر گرم تو می سوزم
چگونه ماه من از آسمان خویش دل کندی؟! تو لیلای تمام شعرهای عاشقم هستی
چه خواهد شد اگر روزی به مجنونت بپیوندی؟! .